Wydawnictwa
Eric Sardinas przez wielu fanów uważany jest za gitarzystę zupełnie wyjątkowego. Dowód swoje klasy dał w 2009 roku na Rawa Blues Festival. Szósta studyjna płyta Sticks & Stones nie przynosi hitów, ale az kipi energią tak dobrze znaną z występów na żywo.
Mud Morganfield, czyli Larry Williams idzie w ślady slawnego ojca - samego Muddy Watersa. Śpiewa silnym głosem, a w jego ekipie sa starzy wyjadacze chicagowskiego bluesa, a na harmonijce gra Harmonica Hinds.
C.J. Chenier to syn sławnego króla zydeco Cliftona Cheniera. Jego najnowszą płytę - Can't Sit Down - wydała World Village, oddział nie mniej sławnej wytwórni Harmonia Mundi.
Tad Robinson dorastał w Nowym Jorku słuchając czarnej muzyki z wytwórni Motown i Stax. Nauczył się grać na harmonijce i wchłonął tradycję gospel, soul, blues, folk i rock. W 2010 roku ukazał się krążek Back In Style.
Alvon Johnson to założyciel sławnych The Coasters, ale też gitarzysta roku 2005. Muzyk wciąż tryska młodzieńczą energią i z równą pasją wykonuje własne utwory, jak i covery. I jak sam śpiewa w piosence „Tater” – satisfaction guaranteed.
Susan Tedeschi i Derek Trucks to prawdziwe artystyczne, bluesowe małżeństwo. Obydwoje są gitarzystami i właściwie nic dziwnego, że ta płyta powstała. Z towarzyszeniem wieloosobowej trupy nagrali Revelator.
Krissy Matthews urodził się 25 maja 1992 roku. Od ósmego roku życia uczy się grać na gitarze elektrycznej, już w 2004 w ojczystej Norwegii pzez dwa wieczory grał na scenie z Bluesbreakers Johna Mayalla. Później wyjechał do Wielkiej Brytanii i zaczął z większym lub mniejszym powodzeniem nagrywać. W niektórych sklepach wciąż można znaleźć jego płytę Allen in Reverse z 2009 roku.
Ana Popovic była największą gwiazdą Suwałki Blues Festival 2011. Swój koncert rozpoczęła od "Slideshow" z zapowiadanego na połowę sierpnia krążka Unconditional. I już wtedy było wiadomo, że na tę płytę warto czekać.
Trio Moreland & Arbuckle potrząsnęli Polską w 2011 roku. 23 sierpnia ukazała się ich nowa płyta. Każdy, kto widział koncert - nie będzie się wahał ani chwili. A takich osób jest w całej Europie i USA sporo.
Kenny Wayne Shepherd ciągle uważany jest za gitarzyste młodego pokolenia. Tymczasem na przełomie lipca i sierpnia 2011 roku wydał już szósty krążek. How I Go potwierdza klasę i talent muzyka do uczciwego, gitarowego blues rocka.
Kenny Neal to artysta dobrze urodzony. Ojciec – Raful był wokalistą i harmonijkarzem bluesowym, w którego zespole grał Buddy Guy. Poprzedni album „Let Life Flow” został obsypany nagrodami, a tytułowy utwór otrzymał Blues Music Award.
Więcej...
Zespół Nocna Zmiana Bluesa – działalność, repertuar, rezonans społeczny - to tytuł pracy licencjackiej Dariusza Topolskiego napisanej w 2011 roku w Katedrze Muzykologii Wydziału Historycznego UAM. Publikujemy obszerne fragmenty historii zespołu z obszerną analizą tekstów grupy.
Terry Evans to znakomity wokalista, który zaczynał od kościelnego chóru w Mississippi. Już w latach 60. XX wieku śpiewał w grupie wokalnej, póxniej chwycił za gitarę i zaczął komponować. Przez wiele lat pracował jako wokalista sesyjny z takimi sławami jak: John Fogarty, Ry Cooder, Joan Armatrading, John Lee Hooker, Boz Scaggs. Wreszcie zaczął nagrywac płyty pod własnym nazwiskiem. O sobie mówi - frontman, nie wokalista.
Smokin' Joe Kubek and Bnois King zapraszają do podróży z bluesem. Have Blues, Will Travel to ognista porcja gitarowego grania, gdzie mamy aż dwóch gitarzystów solowych.
Niejaki Greg Zlap albo swojsko brzmiący Grzegorz Szłapczyński nagrał krążek Air. Harmonijkarz wszedł do subkatalogu niezwykle znanej z promowania znakomitych wersji muzyki klasycznej (sic!) wytwórni Harmonia Mundi.
Lil' Ed to muzyk, który operuje nie tylko gitarą ze slidem, ale przede wszystkim emocjami. I jeśli lubicie maksymalną szczerość i dobrą zabawę - sięgnijcie po Full Tilt nagraną z niezawodnymi The Blues Imperials.
David Philips to muzyk z Wielkiej Brytanii, który mając 24 lata osiadł w Barcelonie. Wcześniej grywał bluesa, rocka, jazz i pop. Teraz po raz drugi odkrywa w sobie pasję do grania na gitarach akustycznych i śpiewania ballad. A nową płytę nagrał sam. No, może z pomocą gwaru miasta.
Corey Harris równie swobodnie gra bluesa z delty Mississippi jak i posługuje się estetyką reggae. Co więcej - nieobce mu są soul i gtunki pokrewne. A do tego frazuje jak rasowy toaster.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)